ihtiyacım var

merhabalar sorunum öncelikle çok uzun lütfen sizden haber bekliyorum 18 yaşındayım ve ben küçükken annemle babam ayrıldılar annem çalışmak zorunda kaldı ve çok sevgisiz büyüdüm zor şartlar altında ve 2-3 yıldır karşı cinsle falan konuşmazdım 3 yıl önceside yeni ayrılmıştım zaten 3 yıl sonra yani bugünlerde başka biriyle birlikte olduğum kişide ayrılma kararı aldı insanlarla konuşan fazla konuşanda biri değilim işim gereği programcılık bilgisayarımdan evimdeyim biryerede çıkamıyorum ve çok yalnız ve caresiz hissediyorum kendimi bir yandan üniversitem var ve uzun zamandır ne kitap açabildim ne defter açabildim sınavlarımda yaklaştı ve nasıl düzeleceğimi bilmiyorum yeni arkadaşlıklar kuramıyorum tanımıyorum kimseyi ve insanlara artıkda güvenilmiyor bu dürst dediğin kişilerde hep arkadan buluyor hayata tutunamıyorum yaşama sevincim yok artık ne kendime bakabiliyorum ne uyuduğum saat nede uyandığım zaman belli yemek yiyemiyorum artık cevaplarınızı bekliyorum teşekkürler

• Psikolog Sevgin ESEMENLİ

  22-10-2014 İsim Soyisim : Sevgin ESEMENLİ Sevgili Hakan, lütfen bir psikolojik danışman ile görüş… bu durumun sen de yerleşmesine izin veremezsin. henüz çok genç ve yaşamın başındasın. İnsanların sana karşı olmaları diye bir durum söz konusu değildir, onlar sadece kendilerinden yanadırlar o kadar : tam olarak ne yapabileceğini buradan söylemek zor ama yine de kendin için gecikmek gibi bir lüksün yok. hemen bugün bir psikolog ile görüş gerekirse, seni bir psikiyatra da yönlendirecektir. boşluktasın… bu iyi… boşluğu kullan… Hayatı anlamak ile ilgili bir kaygım Var Zaman zaman yoruluyor insan hani bak şimdi diyorsun yine olmadı Bu kaçıncı ayrılık, bu kaçıncı dönemeç… Durup, durup düz yol arıyorsun ya Bazen anlamak yoruyor seni bazen anlaşılmamak Çöküyorsun… Depresif bir is doluyor gözlerine Kendinden başka herkesi suçluyorsun önce, Sonra öfke yerini bulmuş gibi gelip, kalbinin üzerine çörekleniveriyor hani Yatak yorgan uyku başlangıçta kafi gibi Sonra yaşam kaliten gittikçe düşecek bil ki Bir kuyunun içine çekiliyormuş gibi hissedeceksin korkma, İştah gider, uykular bozulur da… Bazen ağlar bazen boş boş bakarsın Şimdi tam boşluktasın… BOMBOŞSUN… BOŞLUĞU KULLAN Bu boşluğu istediğin gibi doldurabilecek noktadasın aslında Ama göremiyorsun çünkü boşluk seni doldurmuş durumda Oysa bomboşsun, sıfırlamışsın hayatı Bu senin boşluğun, tamamen sana ait, kullan… Tam da buradan başla hayata Yavaş yavaş doldur iç kabını, Sen de sen yoksan, kimin ne önemi var? Henüz bilmiyorsun çocuk Ama öğreneceksin en değerlinin sen olduğunu İçinde ki boşluk doldukça anlayacaksın, Boşluğunun aslında senin yatağın Senin de su olduğunu… Uzm. Psk. Sevgin ESEMENLİ mail: sevgin.sesmenli@psikoakademi.com.tr