Yaşım 15. Lise 1. sınıftayım. 1,2,3. sınıfı Sivasta, 4,5,6,7. sınıfı Balıkesirde, 8den beri de İstanbul Büyükçekmecedeyim. Küçükken arkadaşlık bi insanın psikolojisi bozacak derecede değildi benim için ama 6,7. sınıftan beri kendime gerçek bir dost aradım. Ailemle paylaşamadığım şeyleri onunla paylaşacak yada her durumda yanımda olduğunu hissettirecek bir yakın arkadaş arayışındaydım hep. Fazla seçici değilim hatta çevremde çok arkadaşım var ama benim istediğim sadece benim olabilecek bir dost. Şimdiye kadar hayatıma bu şekilde 3 kişi girdi. Ama üçüde sonunda beni ya affedemeyeceğim derecede çok üzdü, güvenimi yıktı yada ihanet etti. Artık arkadaş seçiminde seçici olmaya başladım. Liseye geçtim sınıfımda arkadaş olarak gördüklerim tam aradığım kişiler değil galiba. Çok küçük sebepler yüzünden küsüp gidiyorlar ve bu da bana çocukca geliyor karşımdakinden soğuyorum. Artık hiçbir arkadaş bile kabul etmeme kararı aldım kendi kendime. Çünkü arkadaşım olsa mutlaka bi sebeple benden uzaklaşacak yada diğerleri gibi beni üzecek. Arkadaşım olmadığında da yine eksikliğini ben hissedeceğim ama arkadaş olmaktan da korkuyorum. Ne yapmalıyım?
| Bu Soru Hakkındaki Görüşler |
Aile Danışmanlığı, Anksiyete, Cinsel Sorunlar, Çocuk Psikolojisi, Depresyon, Eğitim Danışmanlığı, Ergen Psikolojisi, Fobiler, Kişilik Bozuklukluğu, Kişisel Gelişim, Panik Atak, Pedagog, Psikolojik Sorunlar, Stres, Uyku Sorunları, Yetişkin Psikolojisi,
Psikolog
Sevgin ESEMENLİ
Mediha Esra bakış açını değiştirmelisin… kimse kimseye ait olamaz, sadece yanında olabilir. Psikolojik danışma alıp, yeni bir bakış açısı kazanabilirsin.