yalnızlık

Merhabalar, İşyerinde çok güzel bir grup arkadaşlığım vardı. Taki, birilerinin dolduruşuna gelerek çok sevdiğim arkadaşımı kıskançlık yaparak kalbini kırdım. 2 yıldır konuşmuyoruz. Bir kez denedim özür diledim istemeden oldu dedim. ama kabul etmedi. Tüm insanlarda beni yalnız bıraktılar.Bu yalnızlık o kadar zor ki, onlar yan tarafta kahkaha atarken,yerken içerlerken ben kahroluyorum.Bir anlık bir gaf yaptım düzeltmeye çok çabaladım ama olmadı bende odama çekildim bazen ağlıyor bazen kendimi çok değersiz görüyorum. Bu arkadaşlıklarımda oluyor. benden bir tık üstün gördüğüm insanları kıskanıyorum herkesi değil çok sevdiklerimi. bu arkadaşımı da bacım gibi sevmiştim. Halen de çok seviyorum ama bakıyorum o hiçde umursamıyor beni. İnsanlara fazla değer veriyor sonra hayal kırıklığı ve küslükler oluyor ve ben iletişime girmeye korkuyorum gene kaybedeceğim diye Yalnızlıkdan da nefret ediyorum Aile yaşantımda da babam çocukluğumdan beri beni sevmedi.Nedenini anlamadım.Sevgisiz büyüdüöm