17 yaşındayım ve iki sene öncesine kadar çevremde bir çok arkadaşım vardı ama zamanla yalnız kaldım kimsenin aklına gelmedim yada bir mesaj bile almadım onlardan ve bende uyumaya başladım zamanımın çoğunu uyuyarak geçirdim yaz tatillerinde haftasonlarında veya evde olduğum zamanlarda konuşacak veya buluşacak kimsem olmadığı için uyudum ve halada öyleyim ama değişen bişe var bide bunun üstüne En ufak şeylere bile sinirlenip sürekli ağlıyorum yani aklıma ne gelse vay be ne kadar canım yanmış vs diyip ağlıyorum kimsenin konuşmasına tahammülüm yok herkes sussun ve öylece dursun istiyorum ağlarken kendimi durduramıyorum yani sakinleştirmeye çalışıyorum derin nefesler alıyorum sayı sayıyorum olmuyo tırnaklarımı geçirerek hadi sus yeter sus diyorum ama beceremiyorum herşeye ağlama isteği geliyo ve ben elimde olmadan yapıyorum bunu örneğin aynaya bakıyorum ve sonra yapılanlar hayatımdan giden insanlar söyledikleri herşey bir bir aklıma geliyo ve kendimi aynanın karşısında ağlarken buluyorum sabahları okula şiş gözlerle gitmenin yada yanında kimse olmadan moral verecek birilerin olmadan yaşamak cidden çok çaresizce ve ben bu konuda sizden yardım istiyorum
Bu Soru Hakkındaki Görüşler |