Üyelik Kapat

psikoloji

hocam 23 yaşındayım sorunum şu konu ile ilgili o anki duyguyu yüzümde ifade edemiyorum mesela ciddi bi konu tartıştığımda yüzümdeki ciddi ifadesini belirtiyorum ama bu çok kısa sürüyor biriyle göz göze geldiğimde en fazla 3 saniye kadar ciddi durabiliyorum sonra utangaç bi ifade beliriyor yüzümde bu ifadeyi kontrol edemiyorum kalabalık ortamlarda duramıyorum herkesin beni izlediğini znnediyorum toplu konut gibi yerlere girdiğimde çoğu kişinin bana camdan baktığını hissediyorum be yüzümde utangaçlık ifadesi beliriyor hafif bide tebessüm bunu kontrol edemiyorum hocam insanlardan kaçıyorum kendime güvenim kalmadı eve giderken genellikle tenha bölgeleri seçiyorum bu beni rahat hissettiriyor ve bu yüzümdeki utangaçlık ifadesini bastırmak için aklımı başka bi şeye vermeye çalışıyorum bunu kontrol edemiyorum hocam madde kullanıyorum hocam ama bıraktım artık babam hep beni aşağılıyor en ufak bişeyde benimle tartışıyor bana küfür ediyor beni küçümsüyor eve katkım olsun istiyorum verdiğim parayı beğenmeyip almıyor sonra parasız kalınca bana küfür ediyor eve bi katkın yok bi faydan yok diyor burası otel mi diyor yani hocam kendi evimde yemek yemeye utanıyorum yemiyorumda zaten bu beni çok üzüyor sevdiğim bi insan bana yanlış yapınca bunu içimde yaşayamıyorum bişey hissedemiyorum.yolda tek başıma yürüyünce karşımda biri varmış gibi ona sorunlarımı anlatıyorum.çoğu zaman kendi kendime konuşuyorum bazen çok çaresiz oluyorum hocam yaşama sevincim hiç kalmadı 23 yaşındayım hocam askerliğimi diyarbakırda yaptım okumuyorum .hocam bu yüzümdeki deyişmez ifade nedir bende kendim olmak istiyorum.birinin dikkati benim üstümdeyken yine bu utangaçlık ifadesi beliriyor yüzümde bunu kontrol edemiyorum kendim olamıyorum kendim gibi davranmak istiyorum bu konuyla ilgili yakın çevremde bi psikoloğa gitmeye çekiniyorum beni göndermeyin hocam siz yardımcı olun.evime bile gitmek istemiyorum sorunlardan dolayı.mecburen gidiyorum ztn eve gidince uykum varsada yoksada direk yatağıma giriyorum babamla karşılaşmak istemiyorum.bi konuyla ilgili fikir yürütmekte zorluk çekiyorum ölüm geliyor aklıma öldüğümü düşünüyorum vidanımla hesaplaşıyorum.işlediğim günahlara pişman oluyorum.ama kedime zarar vermeyi hiç düşünmüyorum.ama insanları seviyorum hocam hiç aklıma kötülük gelmiyor birine karşı elimden geldikçe insanlara yardımcı olmaya çalışıyorum birinin duasını aldım mı kendimi mutlu hissediyorum.unutkanlığım var hocam bazen soracağım şeyi unutuyorum.en önemliside yüzümdeki bu utangaçlık ifadesini deyiştiremiyorum bunu kontrol edemiyorum.normalde utangaç biride deyilim.hiç bişey tat vermiyor hocam utanmassam oturup saatlerce ağlarım birşeyi çok istedimmi elimden uçup gidiyor hocam sizden tek isteğim beni kurtarın bu durumdan başka çarem yok hocam.sigarayı bırakıyorum kendime önem verecem bundan sonra diyorum eve gidiyorum babam benimle tartışıyor beni küçümsüyor yine başlıyorum sigaraya çırpındıkça batıyorum hocam yardım edin

Bu Soru Hakkındaki Görüşler