Kendimle mutsuzum

Ben 18 yaşındayım ve bir kaç hafta önce babamın annemi aldattığını öğrendim babamdan kesinlikle böyle bir şey beklemezdim sonra ona olan saygım azaldı ve bu yüzden annemden dayak yedim ve bana bu konunun beni ilgilendirmediğini benlik bir durum olmadığını söylediler bu çok ağrıma gitti şimdilerdeyse olanları kabullenmiş belki de alışmış durumdayım ama psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum annem elinde olsa eve hiç girmicek ben her gün yalnızım uyandıgımda kimse olmuyor evde akşama kadar kimse gelmiyor arkadaşımda yok doğru düzgün bütün gün evde psikolojik olarak çökmüş hissediyorum yatağımdan dışarı çıkınca yürüdüğüm yollar bana çekilmez geliyor erkek arkadaşım var bi kaç yıldır o bana çok destek oldu ama son bir iki haftadır onlada aramız iyi değil bende takıntı gibi bir şey oldu sanırım sürekli onla konuşma isteği ilgi isteği sevildiğimi sürekli hissetmek istiyorum ve en ufak tartışmada dünya başıma yıkılıyor mutsuz oluyorum onunla aram iyi olduğunda hayat gözüme daha iyi geliyor böyle olduğum içinde kendimden nefret ediyorum kendimle mutlu olamıyorum yapmak istemediğim şeyleri yapıyorum beynim mantıksız oldugunu biliyor ama yapmak istemediğim şeyleri yapıyorum sonrasında kendimle çatışma yaşıyorum ne yapacağımı bilemez haldeyim devlet hastanesine psikoloğa gittim fakat beni özele yönlendirdi maddi imkanım yok elimden hiç bir şey gelmiyor çok mutsuz bir hayatım var ne yapacağımı bilemiyorum