selam ben hakan sitenize yeni üye oldum. 24 yaşındayım izmir ege üniversitesinde hemşirelik fakültesi 3.sınıf ögrencisiyim.sormak istedigim soru çoçukluk çagı ve ergenlikte yaşadıgım olaylar yüzünden kişilerarası ilişkilerimde ve ideallerime yani hedeflerime ulaşmam konusunda sıkıntılar yaşamam üzerine olacak.çoçukken aşırı olmamak kaydıyla ailemden şiddet gören bir çoçuktum.yaptıklarım çoçuk olmama ragmen çok eleştirilirdi ve azarlanırdım.ama bir taraftan da tek çoçugum oldugum için yine üzerime çok düşerdi ailem.bir dedigimi iki etmezlerdi ve halende öyleler.bu arada ebeveynlerim egitimini tam olarak görememiş kırsal kesimde yetişmiş bireylerdir.ayrıca ailem kmaraşta yaşıyor.bunların yanında kmaraşta çoçukluktan beri yaşadıgım semt itibariyle de baskıcı bir toplumda büyüdügümü söyleyebilirim.çünkü ailem dısarıy aşırı hassasiyetli yetştirdiler beni.aman rezil olmayalım aman laf gelmesin gibi ya da çoçugumuz yanlıs yapmasın gibi.tabi bu görüşün haklı yanları var ama bu bende de insanların bana bakışları konusnda genel olarak bir aşırı hassasiyet olusturdugunu söyleyebilirim.ne zaman komşu kadınların yanından geçsem hep çekinik ve acaba hakkımda ne düşünyolar gibi zihnimi meşgul eden sorulara ve yine su yasımda pik yapmıs tabuların olusmasına sebep olmustur.çünkü artık bu olay genelleşmiş ve ben ne zaman bir kalabalıgın önünden geçsem ya da yanımdan bir otobüse geçtiginde artık otomatik bir tepki ortaya koyuorm.o anda yasadıgım durumu özetlersem size birileri bana bakarken ben o an normal bir tepki veremiyorum utangçlık ya da deişik bir duygulanım gösteremiyorm.o anda bir duygulanım bozuklugu yasıorm sanki zihnim donuyo ve ben kilitleniyorum sanki.ve bu da normal olarak karşımdaki insanların dikkatini çekiyor ve bende belki agır gelecek bir tabir olacak ama psikolojik travmalara sebep oluyor.kendimi o an geçtikten snra aşırı ve şiddetli bir şekilde eleştiriyorum.bu tek sorunum degil tabi kişilerarası ilşkilerde karşımdakinin benim düşüncelerime ters tepki verecegini düşündügüm yüzünden karşımdakiyle konusurken aşırı detaycı ve titiz oluyorum.bunu belki siz daha iyi yorumlayacaksınız ama bence çoçuklukta yasadıgım azarlanmalar yüzünden olabilir.yine kişilerarası ilşkilerde aşırı sorumluluk hissediyorum kendimde.mükemmeliyetçiligide bunların için ekleyebilirim.aslına bakarsanız yukarıda saydıgım sorunları her zaman yaşamıyorum.yaşasamda belkide aynı şiddette olmuyor.bu olayların ortaya çıkması için bir takım tetikleyiciler olması lazımdır tabikide.ben ekonomik durumum iyi oldugu zamanlar yada kendimi yakışıklı iyi giyimli hissettigim zamanlar sanki hiçbirşeyi takmıyorum gibi.insanların bana bakması karşısında reaksiyonum pozitif olsamda aynı sekilde olumsuz bir tepki olarak devam ediyor.aslına bakarsanız çokta sosyal biriyim.insanlarla kolay kaynasır sohbet ederim ve sevilirim de.ama durduk yere bir anda kendimi soyutlarım.zaten tanıdıgım bir çok insanı bu yüzden kaybettim.uzaklaştım ve maziye karıştılar.çoçuklukta ve ergenlikte yaşadıgım bir kişilik karmasası yasadıgımı da eklemek istiyorum.ortama göre hızlı deişen ruh halim bir çok arkadaşlarımca ve hocalarımca farkedilirdi zaten.burada sorun ruh halinin deişmesi degil tabikide ama ortaya koydugum tabloda bazen bir çoçuk gibi hiperaktif bazen kendine çok güvenen bazen güvenmek için baskasına ihtiyaç duyan bazen çok olgun birisi imajını sergileyebiliyorum.bunlar aşırı detaylarca tartısılabilir tabiki.ama benim size verecegim belki en dramatik örnek yolda yürürken bir baskasına bakarak onun ruh haline bürünmek ve onu yaşamak gibi aniden deişimlere ugrayabiliorm.çok mantıklı düşünen biriyken bazen çok acemi çaylak oluveriyorum.bir çok çelişki.bu çelişkilerde karar mekanizmamın yanlış algılar yüzünden bir karışıklıga itilmesi sebeb oluyor sanırım.bir de su var ki çok deneyim edinen birisi oldugum ve çeşitli karakter kişilikteki insanları gördügüm için herhangi zaman ve mekan diliminde herhangi bir karaktere bürünüp onu kusursuz bir biçimde sergileyebiliyorum.neyse tüm bunlar belkide bir çok insanda vardır kendimizi bir hastalıga endekslememeliyz ama asıl kıstas nedir sizde biliyorsunuz ki bu bir takım olayların insanın sosyal hayatına bir sorun teşkil etmesidir ki ben de sorunlarımı bir nebze aktarabildigimi düşünüyurm.sormak istedigim soru şuydu size;bana çok yönlü kişilik tanısı konulmadı ama çok yönlü kişiligin psikolojik hastalıkları mesela bipolar bozuklugu yasayan birisini görüp bundan etkilenip bunu bünyesinde barındırıp ve yine bunutetikleyiciler sebebiyle karakterize etmesi ortaya çıkarması olabilir bişeydir degilmi? bu sadece bipolar için degil sırf panik atak birisi ya da obsesif birisi. siz aslında kullandıgım üslubla ve yazdıgım düşüncelerin sırası itibarıyla belki küçükte olsa bir şeyler çıkartacaksın benim hakkımda.ben son olarak sunu söyleyeyim.ben bipolar teşhisi konulmuş birisiyim.bunu başta söylemedim çünkü sizde bugün konustugum psikiyatri ve psikolog arkadaşlar gibi bunların bipolar yüzünden oldugunu söylecektiniz.ama ilk bunları okuyunca belki biraz olay derinindeki görünmeyen şeyleri görebilmeniz açısından böyle birşey yaptım.aslında bipolar degilim belkide diyip kendi hastalıgımı inkar etmek onu şiddetlendirebilir ve bu kötü bir hal alabilir biliyorum bunlarında bilincinde birisiyim.ama ben yeri geliyo panik atak yeri gelio elleri kirlendigini düşünen aşırı titiz bir obsesifi genel olarak iniş çıkışlarla bipoları gösteriorm.hatta ben 6-7 ay önce bir psikoz durumu yaşadım o zamanlar belkide şizofrenikte şeyler yasadıgım olmustur.bunlar bende var diyipte dedigim gibi kendimi bunlara endekslemiyorum .zaten insan bu düşüncelere kendini kaptırdıgında başını alamıyor mantıklı düşünemiyor yani kendi açımdan en azından öyle.bu da an ve an deişen karakterlerim yüzünden olduguna inanıyorm. bu düşünceleri zihnimde büyüttgmden dolayı ben bugün doktorumun karsısına geçtigimde o atmosferi yeniden yaşayıp öyle bir tutum sergiledimki yine bana risperdal 4 mg yazdı bugün. bir çok ince detay var daha bipolarla tanısmadan önce bipolar bir kız arkadaşımın olması gibi 3 aylık bir ilişki.benim amacım olayın perde arkasını görebilmek tam olarak sorum su çok yönlü kişilik özelligi gösteren birisi bilişsel olarak kişilik eksiklerini,yanlış algıları, kendine güven eksikligini gibi sorunlarını çözdügünde saglam bir karaktere istikrarlı bir kişilige ulastıgında bipolaritenin tetikleyicilerinin ortaya kalkması söz konusu oldugunda bir bakıma diyelim bipolariteyi yenmek mümkünmüdür? bugün psikolog bana bipolariteyi iyi bilmedigimi ve yok edilemeyecegini ancak minimize edebilecegimi söyledi.bunu bende biliyorum ama benimde savundgum şey bipolaritenin sadece genetik etkenlerle degil ergenlik veya hayatın bir döneminde işte sonradan ortaya çıkabilen bir psikoljik bozuklk durumu oldugu için ben sonradan olusan durumun yokedilebilecegini savundum bugün.bilmiyorum belki çok tozpembeyim ama ben hem düşmanı bilip hem de gerekli teçhizata sahip olabilmek için yani kısacası mantıklı bir savaş stratejisi için böyle bir şeyi savunuyorum kendime göre.yok saymıyorum ama yokedilebilemeyeceginide düşünmüyorum. okudugunuz için şimdiden tesekürler düşüncelerinizi merakla bekliyorum kolay gelsin.
| Bu Soru Hakkındaki Görüşler |
Psikolog
Damla Alkoç
Merhaba aslında okuduklarımın özetini son cümlede vermişsiniz.MANTIKLI BİR SAVAŞ STRATEJİSİ; yani özel hayatta, iş hayatında,sosyal ortamda ve hatta değişmez denilen bir rahatsızlıkla karşılaştığınızda bile bu çok güçlü bir şekilde ortaya çıkıyor. Anlattıklarınız bire bir görüşmede daha net anlaşılacaktır.Bipolar teşhisi konmus ise ilaç tedavisine bir süre devam etmeniz gerekir ancak terapi almanız da sizin savaşmak yerine kılıçları indirip kendinizi keşfetmekle başlayacaktır. Çok yönlü kişilik bozukluğu olsaydınız bunların farkına varmazdınız psikozdur ve kişi tarafından fark edilmez. Siz detaylara dikkat eden, hassas, dikkati kendi üzerine yoğunlaştırmış, özdeğerinizi korumakla meşgul olan bir kişisiniz. Dediğiniz gibi ortama uygun davranmanız farklı kişilik değil, o an kendinizi en iyi nasıl gösterebilirim, ya da nasıl uyum sağlarım çabasıdır özellikle bilinçaltınızda korkularınız da olabilir. Savaş stratejisi bir nevi savunma mekanizmasıdır ve hayatınızın devam etmesini, baş etmenizi sağlar ancak siz düşüncelerinizdeki Hakan ın ortaya çıkmaması için adeta uğraşıyorsunuz belkide önce kendinizi kabullenmeli ve sevmelisiniz. Sürekli kendi kendisini eleştiren,kusurlar bulan,başkalarının ne dediğiyle ilgilenen kişi mutlu olamaz olsaydı asıl o zaman sorun aramamız gerekirdi. Psikiyatristin sunduğu tedavi programına şuan için müdahale edemem ancak bahsettiğim durumlara yoğunlaşmak ve farklı açılardan bakabilmek için terapi almanızı öneririm.