Bu aralar mutsuzum

Normalde çok gülen bi insanım mutluyum hayattan her güzel şeye gülmeyi şükretmeyi iyi bilirim,bilirdim.Ama bu aralar çok mutsuzum.Her şeyi kafama takıyorum küçücük şey bile mutsuz olmamı sağlıyor işlerimi yapmamı aksatıyor.Şu an adam akıllı tam anlamıyla düzgün giden bir şey yok.erkek arkadaşımla aram tam iyi değil,yakın arkadaşlarımdan bir tanesiyle aram iyi değil soğudum,bu yıl üniversitede ikinci yılım ve değişim programı ile hiç sevemediğim o gri şehirdeyim,derslere sürekli olan sınavlara çalışmaktan o kadar yoruldum ki haftaya finallerin başlayacak onlara çalışamıyorum istemiyorum.Genel anlamda her şey sorun oldu bu aralar ve mutsuz olmayı hiç sevmedim.her şeyden nemlapmak hiç güzel bir şey değil ama elimde değil.erkek arkadaşımla 15 aydır birlikteyiz ama şu an bizi herkes ayrı sanıyor ve günde birbirimize en fazla on dakika konuşma hakkı verdik,bu durum mayısa kadar devam edecek,o bunu istedi onun işinden dolayı bizim ilişkimizdeki kavgalaruzaklıktan dolayı çoğu onun motivesini düşürdüğü için işindeki üst kademedekiler istemiyor barışmamızı.biz de birbirimizi çok sevdiğimizden dolayı böyle bi yöntem bulduk.bu beni kırıyor ben onun sesini duymadan kendime gelemiyorken.ama böyle olması gerekiyor yoksa diğer türlü daha kötü olucaz.ve annem için de iyi.annem sürekli olumsuz bu ilişki hakkında kendi istediği standartlarda olmadığı için anneme karşı sürekli tartışmaktan bıktığım için annem derslerim derslerim diye de tutturduğu için az konuşmamız benim derslerim açısından da iyi.Ama şu an her şeyi takıyorum hiç bir şey yetmitor bana.yakın arkadaşım kendi bencilliğinden dolayı beni kırdı kaç kere.git diyemiyorum yanımdan çünkü bu bilmediğimiz şehre üç arladaş geldik onu yalnız bırakmak istemiyoruz ama artık ondan öyle soğudum ki sesini dahi duymak istemiyorum.her şeyi düşünüyorum en ufak ayrıntısına kadar o üzülür mü ben böyle yaparsam ne olur o bana onu neden yaptı diye diye.düşünmekten kafam çatladı.moralim bi şeye bozuluyor ders çalışma hevesim kaçkypr.iyi ortalam vardı buraya gelirken o düşecek diye de korkuyorum annem çok zorluyor kötü gelirse erkek arkadaşım hiç nir şey yapmamasına rağmen onu hayata zindan ederim diyoe.bu şehri hiç sevmedim ama hiç.sevmeye çalışıyorum ama insanları soğuk kendisi soğuk,avmleri soğuk bina görmekten bıktım.deniz yok bi kere,üzüldüğümde yosun kokusunu içini çektiğim deniz yok.pkul o kadar programlı ve sıkı ki ders çalışmaktan başka zamanımız yok kendi hobilerimiz kimin umrunda.geçen yıl gezebilen ve çalışabilen ben dereceye girdim bölümde peki ya şimdi ne zaman gezebilecem nereyi peki.sevgilim yok beş dakika da görsem sınavlarımın iyi gittiği.annemi sadece bi kere görebildim 4 ayda.buradaki en yakın arkadaşlarımdan birisine artık güvenmiyorum.diğeri can yoldaşım tek şu an hayatta tutabilen beni o.ama mutsuzluğum var bi süredir,mutlu olduğum anılar yok mu var ama mutsuzluğum baki,mutluluğum geçici.ne yapmam gerektiğimi hiç bilmiyorum yarım dönem de her şeyi bırakıp eski üniversiteme dönmek istiyorum kimse beni haklı bulmuyor başladışın işi bitireceksin bu senin için iyi diyorlar ben bilmiyor muyum peki ya mutsuzsam bunu neden kimse umursamıyor